Artykuły: txE9B. Senegambia, dzień jedenasty (9 marca 2023)
[Rejs na wyspę Kunta Kinte, Albreda, Juffure] Postać Kunta Kinte spopularyzowana w powieści Korzenie jest na tyle znana w Polsce iż (niektóre) biura podróży włączyły do swojej oferty "wycieczkę śladami" i to włączyły do programu głównego, nie zaś jedynie jako fakultet, ucinając wszelką dyskusję w rodzaju czy warto. Tak więc dziewiątego dnia marcowego zawieziono Roweromaniaka i jego małżonkę do portu wojskowego w Bandżul, pouczono, co by wojakom fotek nie pstrykać i załadowano na tubylczy zupełnie cywilny łódkostateczek mający swoje noclegowisko przy tym samym molo co groźne kutry ochrony rybołóstwa marynarki gambijskiej. Roweromaniak nie zważając na groźby uwięzienia za szpiegostwo pstryknął kilka fotek portowi i żonie swojej na tle tegoż portu, po czym szyper zarządził odcumowanie i połynęliśmy w górę nurtu rzeki Gambia. Minęliśmy jakiś pordzewiały, na wpół zatopiony prom rzeczny, zjedliśmy drobny posiłek, obejrzeliśmy rzeczne hodowle ostryg oraz tubylców łowiących ryby z łodzi i już po trzech godzinach (czyli szybko - podróż w czasie odpływu trwa nawet o dwie godziny dłużej) dotarliśmy w pobliże wyspy Kunta Kinte, gdzie przesiedliśmy się (niektórych - w tym Żonę Roweromaniaka - przeniesiono na rękach) na mniejsze łodzie i dopłynęliśmy na brzeg wyspy. Zwiedziliśmy znajdujący się na niej fort (lista unesco), obejrzeliśmy zdobiące wyspę baobaby i wróciliśmy na nasz stateczek aby wkrótce dopłynąć nim do przystani w Albreda. Na lądzie pokazano nam pomnik niewolnictwa, kilka całkiem sporych drzewek po czym zaprowadzono do szkoły, do muzeum w Juffure i na spotkanie z sołtysową tamże. Nikt nie zwrócił uwagi na wypatrzony przez Roweromaniaka już ze stateczku budynek fortu ani na dumnie prezentującą się pod państwową flagą armatę w jego pobliżu. Z Juffure wracaliśmy busem kiepską drogą gruntową co zająło naszemu kierowcy blisko godzinę jazdy do szosy (ok. 30 km).
