Artykuły: txD15. Ekwador, dzień piąty (12/02/2023) (Roweromaniak wielkopolski)

Artykuły: txD15. Ekwador, dzień piąty (12/02/2023)

Plan piątego dnia pobytu w Ekwadorze przewidywał jedynie dwa spacerki: odwiedzenie ochronki dla zwierząt oraz wioski indiańskiej. Oba odbyły się z wykorzystaniem łodzi, chociaż do ochronki można było dojść lub powrócić pieszo, co zdaniem Roweromaniaka byłoby atrakcyjniejsze - łodzią mogli płynąć jedynie niechętni spacerowi.
Ochronką, którą odwiedziliśmy było amaZOOnico - ośrodek prowadzony przez organizację non-profit o tej samej nazwie. Jest to niewielki teren (5 ha), na którym mieszkają zwierzęta chore lub z innych przyczyn (np. z powodu zbytniego oswojenia się z ludźmi) są niezdolne do samodzielnego życia w puszczy. Roweromaniak docenia znaczenie podobnych organizacji w walce o ochronę zwierząt, jednak uważa, że ochronka taka na cel odwiedzin turystycznych się nie nadaje: zwierzęta w klatkach można zobaczyć wygodniej, taniej, w większym wyborze i w lepszych warunkach bez potrzeby przebycia 10 000 kilometrów z Polski do Amazonii (poznańskie zoo jest znacznie większe i warunki dla zwierząt ma lepsze niż amazoonico). Podczas deszczowego spacerku po ochronce zobaczyliśmy czerwone ary, pekari, tukany, małpy wełniaki, żółwie wodne (a raczej ich cienie pod wodą), ostronosa oraz łby dwóch kajmanów, a z ciekawszych roślin - chodzącą palmę; w porównaniu z ok. 300 gatunkami w poznańskim zoo nie jest to wiele.
Przed następnym wyjazdem zjedliśmy obiadek (w lodży karmili wyśmienicie, najlepiej ze wszystkich miejsc noclegowych na wyjeździe), a wolny czas poobiedni wykorzystał Roweromaniak aby upolować jakieś motylki i przy okazji pstryknąć kilka kwiatków. Największego z fruwających w lesie motyli (niebieskiego, zapewne Morpho menelausa) upolować się Roweromaniakowi nie udało - latał zbyt szybko.
Odwiedzona po południu wioska tubylczo-turystyczna była dla Roweromaniaka ciekawsza nie tylko ze względu na brak klatek: przewidziany był poczęstunek i spacer po polach, terenach uprawnych, a także po (nieomal) dzikim lesie amazońskim. Wioska położona była na wyspie w widłach rzek Napo i Arajuno i dostępna jedynie z rzeki. Składała się z kilku chałup na palach, kilku szop i świetlicy zwanej czekoladowym domem; na wyspie nie było ani pojazdów ani maszyn. Pokazano nam uprawę kakao, manioku, kilku gatunków palm po czym poprowadzono ścieżką do jeziora kajmanów (z pomostem widokowym, gady były lepiej widoczne niż w amazoonico^[1]) i z powrotem przez las do wioski (zobaczyliśmy m. in. olbrzymie mrówki, duże ptaszyska znane jako kośniki czubate oraz sporo ciekawych roślin). W wioskowej świetlicy czekał na nas w pokaz wyrobu czekolady, poczęstunek z opiekanych na wolnym ogniu larw ryjkowca palmowego (tak Roweromaniak jak też Żona Roweromaniaka larwy zjedli i poprosili o dokładkę) oraz nauka pędzenia lokalnego bimbru. Po poczęstunku chętni mogli postrzelać sobie z turystycznej wersji indiańskiej dmuchawki - Roweromaniak w cel nie trafił - po czym popłynęliśmy z powrotem na nocleg do lodży.
Drugi nocleg w lesie był zdecydowanie przyjemniejszy: nikt dyskoteki nie urządzał i można było zasypiać wsłuchując się w odgłosy lasu.

[Data utworzenia: 17 kwietnia 2023]

txD150. Ekwador, dzień piąty (12/02/2023) [wybrane]