![]()
Miejscowości/Rejony: m1001. Sieraków
Wieś ok. 5 km na pd.-zach. od Wronek, wzmiankowana w dokumentach już w 1284 r.; Położone na Pojezierzu Międzychodzko-Sierakowskim przy skraju Puszczy Noteckiej jest znaczącym ośrodkiem turystycznym. Duża ilość jezior, otoczenie lasami i oddalenie od wielkiego przemysłu podnosi jeszcze atrakcyjność Sierakowa jako miejscowości wypoczynkowej. Jedyny większy zakład przemysłowy - huta szkła - został w ostatnich latach zmodernizowany (doprowadzono zasilanie gazowe) i nie zanieczyszcza już okolicy.
Miasto posiada dobrze rozwiniętą infrastrukturę turystyczno-rekreacyjną. Największy kompleks wypoczynkowy znajduje się nad jez. Jaroszewskim (pd. kraniec miasta). W ośrodku m. in. stadion, hala sportowa, domki noclegowe i obiekty gastronomiczne (istniejaca przez pewien czas kryta pływalnia jest nieczynna i częściowo rozebrana). Do większych ośrodków zalicza się też ośrodek PKP (całoroczny) z nowoczesną kręgielnią i własną plażą nad jez. Lutomskim.Niewiele miasteczek może pochwalić się tak wspaniałą historią, jaka przypadła w udziale Sierakowowi. Pierwszymi właścicielami miasta byli Nałęczowie. Część rodu, która tu osiadła, przybrała nazwisko Sierakowskich. Za ich panowania powstał sierakowski zamek, kościół parafialny i przykościelna szkoła. W latach 1450 do 1570 Sieraków należał do możnego rodu Górków. Uriel Górka wybudował w nim szpital i nowy kościół św. Ducha (niezachowany). W roku 1591 Sieraków sprzedano Jakubowi Rokossowskiemu, od którego odkupił go w roku 1591 Jan z Bnina Opaliński. Na czas władania Opalińskich przypada najświetniejszy okres w rozwoju miasta. W połowie XVII w. działają już teatr i drukarnia, a od roku 1649 - gimnazjum. Po śmierci ostatniego męskiego potomka linii sierakowskiej rodu Opalińskich - Jana Karola, zm. w 1695 r. miasto dziedziczy jego córka Katarzyna - żona późniejszego króla polskiego, Stanisława Leszczyńskiego. Po śmierci Katarzyny właścicielką zostaje jej córka Maria, żona Ludwika XV, króla Francji. W roku 1749 dobra sierakowskie kupił hrabia Heinrich Brühl, pierwszy minister króla Augusta III. W późniejszych czasach Sieraków jeszcze kilkukrotnie zmieniał właścicieli, aż w roku 1832 stał się własnością króla pruskiego. W nocy z 25 na 26 czerwca 1817 r. w wielki pożar zniszczył nieomal całą zabudowę miasta; ocalały jednynie kościół klasztorny, zbór i kilka domów na peryferiach miasta. Podczas odbudowy zlikwidowano dawny cmentarz i kosciół parafialny (o ich teren powiększono rynek) oraz poszerzono i wyprostowano ulice.
Znaczenie miasta zmniejszyło się po wybudowaniu głównych linii kolejowych omijających Sieraków, upadła jego rola jako ośrodka handlowego, przejęta przez Wronki i Międzychód. Dzisiaj miasto ma znaczenie przede wszystkim jako jeden z najbardziej znanych wielkopolskich ośrodków wypoczynkowych.
Najciekawszym zabytkiem Sierakowa jest pobernardyński kościół parafialny; ponadto warto zobaczyć zamek Opalińskich, dwór - siedziba sierakowskiego Stada Ogierów, kościół poewangelicki, synagogę i zabytkowy most przez Wartę oraz cmentarz.
| [Data utworzenia: brak informacji] |
Powiązania
Adm.: gmina Sieraków, powiat międzychodzki, województwo wielkopolskie.
Zobacz: Zdjęcia z Sierakowa: [wszystko], kościół parafialny, plebanię, kościół poewangelicki: [wszystko], [wybrane], [z zewnątrz], [wnętrze] i po zawaleniu się oraz zamek Opalińskich, cmentarz oraz [pozostałe].
Mapa: [WZKart] 62a (36-72).
Literatura: Lit. 3.1, DiP str. 337, AZA str. 115, PM-S str. 136, WKD str. 172, Lit. 9.1. str. 120.
