Indeks nazwisk: iNa37. Krzysztof Bonadura Starszy (ok. 1582-1668 lub 69)
Włoski architekt i budowniczy pracujący w Wielkopolsce, ojciec Krzysztofa B. Młodszego; przedstawiciel manieryzmu. Pochodził z Veneto lub Lombardii, do Polski sprowadzony został ok. 1618 r. przez Jana Opalińskiego podczas przebudowy kościoła św. Jadwigi w Grodzisku Wlkp.; przyjął obywatelstwo miasta i pozostał w Wielkopolsce. Zbudował m. in.: kościół bernardynów i zamek Opalińskich w Sierakowie, kaplicę św. Jacka w poznańskim kościele dominikanów (ob. jezuitów), kościół bernardynów we Wschowie, kościoły karmelitów i bernardynów w Poznaniu, kościół i pałac w Czaczu. W roku 1658 przeniósł się do Poznania na stałe, w 1667 został starszym cechu murarzy. Pracował przy budowie i remontach wielu kościołów poznańskich: katedry, kolegiaty farnej, Bożego Ciała i reformatów (wznoszonego przez jego syna). Bonadurze przypisuje się również autorstwo kościołów parafialnych w Złotowie, we Włoszakowicach, dominikańskiego we Wronkach i reformackiego w Łabiszynie.
[Data utworzenia: brak informacji]