W roku 1846 Jan Koźmian wziął ślub z ukochaną córką Dezyderego Chłapowskiego, Zofią. Młoda para mieszkała początkowo w Berlinie, później u generała w Turwi a następnie w Kopaszewie, które Dezydery Chłapowski przekazał Koźmianom w 1852. Dnia 25 października 1853 r. Zofia popełniła samobójstwo. Po śmierci żony Jan Koźmian postanowił ufundować na trasie żałobnego konduktu do Rąbinia drogę krzyżową. 31 stycznia 1854 r. uzyskał zgodę od papieża Piusa IX. 03. października 1855 r. odbyło się uroczyste poświęcenie drogi, która zaczyna się od kaplicy w Kopaszewie (stacja I), prowadzi przez Kopaszewko, Rogaczewo Wlk. do kościoła w Rąbiniu (stacje VII i VIII) i wraca tym samym szlakiem do Kopaszewa (stacja XIV). Na 16-kilometrowej trasie znajduje się pięć murowanych kapliczek (dwie z nich zburzyli Niemcy w czasie II wojny światowej, odbudowano je w 1997 r.). Na każdej z kapliczek są po dwie stacje Męki Pańskiej - oznaczone przez unikatowe, późnoklasycystyczne odlewy stalowe wykonane w Paryżu. Oryginały znajdują się obecnie we wnętrzu kaplicy w Kopaszewie - na kapliczkach umieszczono kopie wykonane przez Jana Tajchmana z Torunia. Odbudowaną Drogę poświęcił w dniu 18. czerwca 1997 metropolita poznański, ks. arcybiskup Juliusz Poetz.
Z powodu przeszkód czynionych przez władze po 1945 aż do lat osiemdziesiątych minionego wieku pątnicy mogli przejść całą drogę tylko trzy razy: w 1957, 1958 i 1983 r. Ks. dr Jan Gierliński w roku 1958 pisał: Przebywają oni chętnie blisko 20 km Drogi Krzyżowej, za której odprawienie niejednemu sercu Bóg przebaczy winy i daruje kary, zaoszczędzi doświadczeń i codziennych krzyży.

[Data utworzenia: brak informacji]

i0900. Droga Krzyżowa Kopaszewska