Pałac w Dobrzycy zbudowany został w końcu XVIII w. przez architekta Stanisława Zawadzkiego dla Augustyna Gorzeńskiego, właściciela dóbr dobrzyckich, w miejscu zaniedbanego XVI-wiecznego zamku, sięgającego historią w wiek XIV, z częściowym wykorzystaniem jego murów. Ujednolicono bryłę budowli, od pd.-wsch. dostawiono czterokolumnowy portyk tworząc paradne wejście. Dodano reprezentacyjną klatkę schodową, a wszystkie pomieszczenia wyposażono we wspaniałe dekoracje malarskie braci Antoniego i Franciszka Smuglewiczów oraz Roberta Stankiewicza. Wystroju dopełniały mozaiki parkietowe, obrazy ścienne, sztukaterie Michała Ceptowskiego i meble królewskie, jak je opisuje siostrzeniec właściciela, Adam Turno.
Tworzące kąt prosty skrzydła pałacu nasunęły niektórym myśl, że może to być symbol wolnomularski (przez skojarzenie z węgielnicą (kątownikiem murarskim) - Antoni Gorzeński był masonem). Jednakże symbolem masonów jest nie sama węgielnica, lecz jej połączenie cyrklem, którego w założeniu pałacu dopatrzyć się nie sposób, chociaż np. wytyczenie ścieżek od obu skrzydeł pałacu do groty i zaznaczenie tejże niewielkim budynkiem na powierzchni byłoby łatwe, tanie i stworzyłoby cyrkiel idealny. Nie ulega też wątpliwości, że budynek stoi na fundamentach pamiętających czasy, gdy o wolnomularstwie nikomu się jeszcze nie śniło.
Pałac położony jest w północnej części romantycznego parku o pow. 9,2 ha. Nieopodal stoi oficyna, a na sztucznej wyspie jednego ze stawów - monopter. Jest też panteon (miniatura rzymskiego) z podziemiami i grota, uważana za miejsce zgromadzeń loży masońskiej.
Obecnie w pałacu mieści się muzeum administrowane przez Sejmik Województwa Wielkopolskiego (od 2009 Muzeum Ziemiaństwa).
| [Data utworzenia: brak informacji] |
d17000. Pałac Gorzeńskich w Dobrzycy [wybrane]
|
