Pleszew i okolice / Dobrzyca
z1700. Park pałacowy w Dobrzycy
Park przy pałacu w Dobrzycy wzmiankowany był na piśmie już w roku 1667 - wzmianka wspomina o ogrodzie włoskim. Obecny powstał wraz z nowym pałacem w latach 1795 - 1800. Zaprojektował go ogrodnik Giencza z Lipska, nadzór nad realizacją projektu sprawował Lange. Był parkiem krajobrazowym angielskim o cechach założenia romantycznego i asymetrycznym układzie. Przy projektowaniu parku udział miał zapewne Augustyn Gorzeński - w założeniu wyraźne są elementy związane z zainteresowaniami właściciela sztuką starożytną i jego związkami z masonerią. Gorzeński przywiózł też do parku ze swoich europejskich podróży wiele drzew i krzewów.
Około połowy XIX wieku dokonano nowych nasadzeń. W 1896 roku, gdy właścicielami Dobrzycy byli Czarneccy park został ogrodzony murem. Na początku lat 60–tych ub. w. zeszpecono układ parku poprzez nasadzenia zupełnie doń nie pasujące, głównie topoli.
Pałac położony jest w północnej części parku (tj. od strony bramy wjazdowej). Nieopodal niego znajduje się oficyna w ogrodzie (domek ogrodnika), zwana tak dla odróżnienia od nieistniejącej dziś oficyny bramnej. W głębi parku wznosi się panteon - miniaturka rzymskiego. Wzniesione w pobliżu, lecz już poza terenem parku, stajnie cugowe nie zachowały się.
W układzie parku istotną rolę odgrywają wody. Przez pn. część parku przepływa strumień Patoka (dopływ Lutyni) stanowiąc na pewnym odcinku jego naturalną granicę. Przy wsch. granicy parku biegnie rów łączący się dalej ze strumieniem. W parku są cztery stawy. Największy z nich fragmentem linii brzegowej okala pałac. Na sztucznej wyspie tegoż stawu wzniesiono monopter - niewielki okrągły budynek bez ścian z kolumnadą wspierającą dach. Drugi staw znajduje się w pn.-- wsch. części parku. Ma dwie zatoki. Na skraju jednej z nich utworzono sztuczną grotę. Istniejące niegdyś po drugiej stronie stawu sztuczne ruiny zostały zniszczone w latach 60-tych. ub. w. Na łące nad stawem zobaczyć można XIX-wieczną rzeźbę ogrodową zwaną Babą z kamienia.
Współcześnie powierzchnia parku wynosi 9,21 ha, w tym wody stanowią 1,01 ha. Jego pełną ewidencję przeprowadzono w 1985 roku. Dominującymi gatunkami są klon pospolity, jesion wyniosły, lipa drobnolistna, grab pospolity, jawor; występują też wiąz polny, dąb szypułkowy, kasztanowiec i buk pospolity. Z gatunków obcych znaleźć można platan klonolistny, cypryśnik błotny, skrzydłoorzech kaukazki i katalpę bignoniową.
Na terenie parku znajduje się 31 drzew pomnikowych ujętych w rejestrze pomników przyrody. Niedalego wejścia, z lewej strony, uwagę przyciąga olbrzymi platan klonolistny, być może największy w Wielkopolsce (posadzony zapewne ok. 1735, obwód pierśnicy 9,60 m, wysokość 27 m). Pomiędzy pałacem a oficyną rośnie drugie unikatowe drzewo: paklon (klon polny) o obwodzie 5 m., najstarszy w Polsce.Posadzony zapewne ok. 1735, obwód pierśnicy 9,60 m, wysokość 27 m.
[Data utworzenia: brak informacji]

 
z17000. Park pałacowy w Dobrzycy [wybrane]

Powiązania 
Zobacz: Zdjęcia zespołu pałacowego: [wszystko], [wybrane], pałac: [wszystko], [wybrane], pałac z zewnątrz: [wszystko], [za dnia], [nocą], wnętrza pałacowe: [wszystko], [wybrane], sala balowa: [ogólne] i żyrandol, przedpokoje, klatka schodowa, westybule, salon z pejzażem, salon z amorkami, salonik groteskowy, sala ze sztukateriami i [pozostałe] oraz park: [wszystko], [wybrane], platan, paklon, monopter, panteon, oficyna, grota i [pozostałe] zdjęcia parku.
Artykuł: Zespół pałacowo-parkowy w Dobrzycy
Linki zewn., Opis.
Literatura: DiP str. 85, 155 str. 33, AZA str. 211, Lit. 6.2, Lit. 6.3, Lit. 9.8. str. 155.