Unikalną cechą dobrzyckiego pałacu są dekoracje wnętrz - iluzjonistyczne freski z przełomu XVIII i XIX wieku - zachowane w prawie wszystkich salach. Sale parteru pełniły pomieszczeń prywatnych. Znajdują się tutaj sypialnie, garderoba, salonik z kominkiem i salon dzienny ozdobiony pejzarzem fantastycznym. Na piętro prowadzi reprezentacyjna klatka schodowa.
Ozdobiona w latach 1800-01 iluzjonistycznymi malowidłami przez Antoniego Smuglewicza sala zachwyca zdobieniami. Szczególną uwagę zwraca zwierciadlane sklepienie z obłokami i parą amorków oraz dobrze dobrany współczesny żyrandol, pochodzący jakoby z warszawskiego Pałacu Kultury i Nauki.
Główne wejście pałacu wprowadza do dolnej sieni - prostokątnego pomieszczenia otwartego na boczne korytarze i klatkę schodową. Ściany sieni pokryte są na malowanym boniowaniem udającym płytki kamienne. Drzwi na wprost wejścia wiodą do antykamery poprzedzajacej jadalnię. Górny westybul ma te same wymiary i układ z tym, że portal wejściowy zastępuje wnęka z wysokim, półkoliście zamkniętym oknem. Oba przedpokoje łączy klatka schodowa zdobiona iluzorycznym malowidłem udającym śródziemnomorski antyczny pejzaż wyłaniający się zza wspartego na jońskich kolumnach okna.
Reprezentacyjne pomieszczenie z charakterystycznym pejzażem i pozostałymi zdobieniami nawiązującymi do rzymskiego antyku, których styl przypisuje się Antoniemu Smuglewiczowi. W narożnikach współczesne kominki będące replikami pieców pałacowych w Małej Wsi k/Grójca.
Najbogatsze pod względem ilośći zachowanych malowideł pomieszczenie pałacu zawdzięczające swój wystrój mało znanemu malarzowi Robertowi Stankiewiczowi (zachowała sie jego sygnatura).
Jedyny salonik pałacu zdobiony sztukateriami. Zachowne sygnatury z datą 1804 pozwoliły na identyfikację twórcy dekoracji salonu, którym okazał się znany w Wielkopolsce sztukator Michał Ceptowski.| [Data utworzenia: brak informacji, modyfikacja 16 sierpnia 2016] |
v17000. Wnętrza pałacu w Dobrzycy [wybrane]
|
