Park Wilsona.
Pierwszy poznański publiczny park i ogród botaniczny, powstały w latach 1902-04 wg. projektu Hermanna Kübe na miejscu szkółki drzew i krzewów ozdobnych; rewolaryzowany w 1993-94. Na terenie parku można wyodrębnić dwie wyraźnie różne części: północną (od strony palmiarni) o charakterze parku francuskiego i południową (od ul. Głogowskiej), zbliżoną do założeń krajobrazowego parku angielskiego.
Poza terenem zielonym w skład zespołu parkowego wchodzą też: palmiarnia, tzw. Betonhaus, budynek dawnej restauracji Magnolia oraz budynki i wyposażenie parkowe: muszla koncertowa, ogrodzenie z bramami, fontanna, a także szalety miejskie przy ul. Berwińskiego (wszystko wpisane do rejestru zabytków).
Park uzyskał nazwę Wilsona w latach 20-tych ub. wieku, po II wojnie światowej zmieniono ją na Park Kasprzaka, w 1991 powrócono do starej nazwy. W 1931 r. w parku odsłonięto pomnik Wilsona (różny od dzisiejszego popiersia), w 1956 ustawiono drugi - Perseusza i Andromedę.

[Data utworzenia: 06 listopada 2008]

2198D. Rzeźba Dzieci na rybie w parku Wilsona