Okolice Poznania
Miejscowości/Rejony: m1103. Chludowo
Wieś ok. 10 km na pn. od granic Poznania, drewniany kościół, dwór, park, stacja kolejowa, klasztor i seminarium oo. werbistów (w dawnym pałacu), szkoła, biblioteka, cmentarz. Chludowo należy do najstarszych wsi pomiędzy Poznaniem i Obornikami.

Krótka historia Chludowa
XII w.[1]Rozwój przestrzenny wzdłuż traktu z Owińsk do Wargowa. Układ wsi tworzy tzw. nawsie - plac w centrum osady.
1252Nadanie wsi Chludowo cysterkom z Owińsk przez Przemysła I.
XIII-XIV w.Lokacja wsi na prawie średzkim. Ufundowanie przez cysterki pierwszego kościoła.
1736Budowa kościoła w miejscu starego, zniszczonego przez pożar.
1798Konfiskata majątków kościelnych. Przejęcie Chludowa przez rząd pruski. Właścicielem wsi zostaje Zygmunt Otto von Treskow.
1 poł. XIX w. Ustalenie granic wewnętrznych wsi.
2 poł. XIX w. Rozwój starego folwarku, budowa pałacu w stylu neorenesansu francuskiego oraz założenie parku krajobrazowego w stylu angielskim. Rozwój osadnictwa po wsch. stronie folwarku.
kon. XIX w. Wpływ linii kolejowej na kształt przestrzenny wsi - wzrost znaczenia drogi do Zielątkowa.
1909 r.Komisja Kolonizacyjna przeprowadza parcelację gruntów folwarku.
1914 r.Majątek w posiadaniu Georga von Treskow.
1922 r.Właścicielem zostaje polityk, Roman Dmowski.
1934 r.Posiadłość kupuje polska prowincja ks. Misjonarzy Słowa Bożego.
1935 r.Otwarcie nowicjatu. Początek Wyższego Seminarium Misyjnego.

Kościół Wszystkich Świętych w Chludowie
Zbudowany w 1736 r. z fundacji owińskich cysterek w miejscu poprzedniego, spalonego w 1710 r. Poświęcony w 1744 r.; w latach 1771 do 1926 filia kościoła cysterek z Owińsk. Salowy z dwiema kaplicami po bokach, tworzącymi rodzaj transeptu. Gruntownie wyremontowany w latach 1968 do 70 - wymiana stropów i pokrycia dachu (obecnie - dachówka), odnowienie i uzupełnienie wyposażenia. Nr w rejestrze zabytków: 2397/A z 21.12.1932.
Stojąca obok kościoła dzwonnica pochodzi z roku 1936. Obok dzwonnicy grób Antoniego Kociałkowskiego z 1890 r., nauczyciela tutejszej szkoły. Jest też kamień Mariana Żelazka oraz pomnik Jana Pawła II[2] (sztampowy, przy wejściu do kościoła). Wnętrze częściowo zeszpecone koszmarnymi plafonami na suficie oraz innymi jarmarcznymi elementami wyposażenia dodanymi w ostatnich latach, jak witraże NSJ i JPII[3].

Pałac von Treskowów w Chludowie
Wzniesiony w 1875 r. dla von Treskowów. W latach 1922-34 własność Romana Dmowskiego, odkupiona odeń przez zakon werbistów. W latach 1935 i 1957 przebudowany na potrzeby oo. werbistów, przy czym zatracił całkowicie charakter rezydencjonalny, upodabniając się do PGR-owskich "klocków". Położony w starannie utrzymanym parku, w którym zachowały się resztki starej lodowni. Przy wejściu do parku tablica informacyjna z historią wsi, przed frontem budynku popiersie Romana Dmowskiego.

Park pałacowy w Chludowie
Założony ok. 1820 r. (?) przez von Treskowów, ówczesnych właścicieli majątku chludowskiego. Charakteryzuje się bogatym drzewostanem, na który składają się świerki, graby, buki, wiązy, jesiony i lipy oraz żywotniki i cisy rosnące przy stojącym w parku klasztorze - dawnym pałacu. W centralnej części parku znajduje się oczko wodne z domkiem dla daczek - dzisiejsi właściciele (oo. werbiści) prowadzą w parku hodowlę ptaków ozdobnych. Nr w rejestrze zabytków: 2004/A z 14.06.1985.

[Data utworzenia: 19 lutego 2011]


m11030. Chludowo [wybrane]

Przypisy:
[1] Historia wsi za tablicą info ustawioną przy wejściu do parku pałacowego (obecnie klasztornego).
[2] Poza pomnikiem na zewnątrz, w środku są jeszcze (bodajże) czterej równie sztampowi Janowie Pawłowie Drudzy. Czyżby przygotowania do zmiany tytułu kościoła?
[3] Pozostałe dwa (węższe) witraże są zdaniem Roweromaniaka zdecydowanie ładniejsze.

Powiązania 


Adm.: gmina Suchy Las, powiat poznański, województwo wielkopolskie.
Zobacz: Zdjęcia z Chludowa: [wszystko], [wybrane], kościół parafialny: [wszystko], [wybrane], [z zewnątrz], [wnętrze], [witraże] i [pozostałe] oraz park pałacowy i zbiornik ppoż. z figurą św. Floriana.
Trasa Rw: R-C.
Mapa: [WZKart] 62b (26-24).
Link zewn.: Wikipedia.
Literatura: DiP str. 48, Lit. 1.9. str. 187.