[Stara katedra] Ruiny największego[1] z kościołów starego Nesebyru (25,5 na 13 metrów[2]), trójnawowej bazyliki, murowanej z ułożonych naprzemiennie warstw białego kamienia i czerwonej cegły. Nawa główna zakończona jest półokrągłą absydą i oddzielona od naw bocznych filarami (po pięć filarów ustawionych w rzędzie po obu stronach nawy głównej). We frontowej części budynku znajdował się charakterystyczny dla kościołów bizantyjskich przedsionek zwany narteksem. Ściany wewnętrzne były otynkowane i pokryte freskami, na piętrze - mozaikami z kolorowych kamieni. Dwuspadowy dach nie zachował się. Kościół wzniesiono na przełomie V/VI w., a jego obecny kształt pochodzi z okresu rozbudowy w wieku IX. W średniowieczu świątynia miała rangę katedry. W 1257 r. kościół obrabowali Wenecjanie i do dnia dzisiejszego wiele elementów z jego wyposażenia znajduje się w weneckim kościele San Salvator. Budynek opuszczono w XVIII w.| [Data utworzenia: 04 stycznia 2014] |
Przypisy:
[1] Większa była zniszczona jeszcze w średniowieczu bazylika MB Eleusa, leżąca jednak poza miastem; większy jest też współczesny (XIX w.) kościół Wniebowzięcia NPM.
[2] Niektóre (stare) źródła podają wymiary 26 na 20 m (a więc większe, niż MB Eleusa), jednak, zdaniem Roweromaniaka, już na pierwszy rzut oka błędnie.
Powiązania
Zobacz: Zdjęcia z Nesebyru: [wszystko], [wybrane], [w Nesebyrze], cerkwie ([wszystko], [wybrane], Chrystusa Pantokratora, św. Jana Chrzciciela, św. Stefana, Archaniołów Michała i Gabriela, św. Jana, [inne]) oraz muzeum arch., pomnik i [pozostałe] zdjęcia miasta.
Uzupełnienie: Bizantyjskie cerkiewki w Nesebyrze
Link zewn.: Wikipedia [en].