W architekturze kościołów wczesnochrześcijańskich i bizantyjskich kryty przedsionek przy frontowej ścianie świątyni. Powstał z podcienia otaczającego dziedziniec przed kościołem i był przeznaczony na potrzeby przybywających do świątyni pokutników. W architekturze romańskiej (chrześcijaństwo zachodnie) narteks przekształcił się w kruchtę.