Późnogotycki z 1526 r., ceglany. Spalony w pocz. XVII w., odbudowany i konsekrowany w 1608, po kilkudziesięciu latach spłonął ponownie. Restaurowany w 1668, przebudowany w latach 1860-62 (Friedrich August Stüller; dobudowano m. in. neogotycką kruchtę). Kościół jest trójnawową pseudobazyliką. Wyposażenie wnętrza neogotyckie z elementami wcześniejszymi.