![]()
gxG90. Wąwóz Samaria
Wąwóz w Górach Białych na Krecie, najdłuższy na wyspie i uważany też za najpiękniejszy. O ile piękno wąwozu nie ulega dla Roweromaniaka wątpliwości[1], to już jego wąwozowatość i owszem. Otóż Samaria jest raczej doliną, niż wąwozem: idąc nią w dół ściany skalne w bliskiej odległości po obu stronach ścieżki widzi się tylko na krótkim odcinku w najwęższym miejscu i jedynie wówczas ma się wrażenie wąwozu. Przez zdecydowaną część drogi nie są widoczne nie tylko ściany skalne, ale nawet zbocza ograniczające dolinę lub widoczne jest tylko jedno z nich, a dalszy widok ogranicza las rosnący nieomal na całej długości Samarii (poza jej przewężeniem); w rejonie opuszczonej wsi Samaria dolina jest nawet całkiem szeroka. Nie zmienia to faktu, wąwóz jest ciekawy i widowiskowo piękny, chociaż szerszych typowo górskich widoków trzeba szukać i gdy się je przegapi na górze wąwozu, później już nie wrócą.
Wąwóz leży na terenie jedynego na Krecie parku narodowego. Wstęp jest płatny, a bilet ma dwa odcinki do oderwania: jeden odrywają przy wejściu, drugi przy wyjściu - ma to podobno służyć sprawdzeniu, czy wszyscy wchodzący wąwóz opuścili[2] - możliwości pójścia w bok nie ma. Dla kreteńczyków Samaria jest nieomal ósmym cucem świata i zaprzeczanie temu może być niebezpieczne - górale w tym rejonie znani są ze swojej krewkości. Powszechna jest też opinia, że Samaria jest najdłuższym wąwozem europejskim, jednak z racji małej wąwozowatości Samarii opinię tę Roweromaniak uważa za mocno podkoloryzowaną.
| [Data utworzenia: 08 lipca 2018] |
| gxG900. Wąwóz Samaria [wybrane] |
Przypisy:
[1] Roweromaniak uwielbia góry wszelkiej maści, więc w ocenie ich piękna zapewne obiektywny nie jest.
[2] Niemniej kilku osobom z grupy, z którą Roweromaniak zwiedzał Samarię drugiego odcinka nie oddarto...
Powiązania
Zobacz: Zdjęcia z wąwozu Samaria: [wszystko], [wybrane], panoramy, ścieżka, przewężenie, wieś, Roweromaniak na wzgórzu, koza, smoki oraz [pozostałe].
Uzupełnienia: Spacer po wąwozie Samaria, Koza samaryjska
Link zewn.: Wikipedia.
Literatura: WYS str. 300.
