Dosyć ponury gmach wybudowany w pocz. XIX w. dla Henryka Baltazara von Treskow, rozbudowany ok. 1825 r. Prosta bryła, wgłębny portyk i wykończenie elewacji nawiązują do klasycyzmu, jednak naczółkowy dach stanowi tutaj zgrzyt architektoniczny, odbierający budowli resztę wdzięku. Pięknie położony na skarpie nad nadwarciańskimi łąkami na skraju rozległego parku. Otoczenie i park zaniedbane, dwór na skraju ruiny (2018). Dwór stoi na płaśni usypanej sztucznie nad piwnicami i lodownią pałacową. Pd. krawędź płaśni jest wzmocniona murem oporowym, w którym znajdują się okna i drzwi wejściowe do pomieszczeń piwnicznych (wyraźnie przebudowane - pierwotnie otwory okienne i drzwiowe miały zamurowane dzisiaj półokrągłe zwieńczenie). W roku 2018 pomieszczenia te były zajęte przez bezdomnych, o czym świadczył m. in. wstawiony do piwnicy zniszczony tapczan; później Roweromaniak stanu piwnic nie sprawdzał.
[Data utworzenia: 03 stycznia 2009, modyfikacja 06 listopada 2023]