Duża, piękna i dobrze zachowana barokowa siedziba, wzniesiona w latach 1729-39 dla Ludwika Szołdrskiego, być może przez Jana Adama Stiera. Pierwotnie stał tutaj wcześniejszy pałac Andrzeja Szołdrskiego z lat 1698-1700, spalony w 1709 r. Podczas remontu (przed 1836) rozebrano boczne galerie i wieże bramne. Wnętrza przebudowano ok. 1900 r., fasadę ogrodową w 1904 (z tej przebudowy pochodzi również obszerny taras frontowy, otoczony ozdobną balustradą). Elewacje tynkowane z zachowanym bogatym wystrojem architektonicznym. Od frontu i ogrodu centralne ryzality. Pośrodku ryzalitu frontowego portal, w zwieńczeniu którego widać owalną tablicę z datą "1739"; na attyce nad ryzalitem alegoryczne posągi przedstawiające 4 kontynenty. Przypałacowy park krajobrazowy (pow. 4,13 ha) powstał w końcu XVIII w., powiększony w II poł. XIX w. Obecnie obiekt służy do celów konferencyjno-szkoleniowych.