Tereny zielone: z1403. Park Marcinkowskiego (Roweromaniak wielkopolski)

Tereny zielone: z1403. Park Marcinkowskiego

Park Marcinkowskiego w Poznaniu powstał w latach 1905-06 na miejscu dawnego bastionu Colomb jako park Schillera. Po odzyskaniu niepodległości patronem parku został Karol Marcinkowski; w 1923 r. stojące w parku popiersie Schillera zastąpiono popiersiem Słowackiego. W latach 1946-59 park rozszerzono aż do dworca autobusowego.
Pierwotnie park zajmował obszar ok. 3 ha w klinie pomiędzy (dzisiejszymi) ulicami Towarową i al. Niepodległości i był od pd. ograniczony ul. Powstańców Wlkp. Na terenie tym znajduje się zarybiony staw, rosną najstarsze i najciekawsze drzewa: platany, klony, dęby, wiązy, topole kanadyjskie a także rzadki w Polsce ajlant gruczołkowaty i orzech turecki (leszczyna turecka) - pomnik przyrody o 2-metrowym obwodzie. Są też dwa pomniki kamienne - wspomniane wyżej popiersie Słowackiego i rzeźba pawia i dziewczyny oraz resztki fontanny i pub - pozostałość po umocnieniach twierdzy Poznań.
Po II wojnie św. teren parku powiększono o przylegające doń od południa cmentarze św. Krzyża (ew., 1946-48) i św. Marcina^[1] (kat., 1959); obszar parku wzrósł do 9,5 ha.

[Data utworzenia: 25 listopada 2008]

Przypisy:
^[1] Na cmentarzu pochowano m. in. patrona parku - Karola Marcinkowskiego; jego grób znajdował się tam do 1923 r.

Powiązania

Link zewn..
Literatura: PPZ str. 226, iks5 str. 76.
Położenie GPS: 52.40375,16.91792.