Dwukondygnacyjna, zdobiona stiukowymi sztukateriami, bodajże jedyna w Wielkopolsce nieprzebudowana dworska sala balowa z epoki baroku stanowiąca o niepowtarzalnym uroku architektury pałacu w Popoie Starym. Położona na piętrze centralnej części budynku, zajmująca całą jego szerokość, oświetlona wysokimi, zamkniętymi od góry półokrągło oknami uzupełnionymi przez umieszczone powyżej niewielkie okienka owalnymi (po trzy zespoły okien w każdej z dwóch ścian zewnęrznych). Pomiędzy oknami umieszczono koliste medaliony z popiersiami bóstw rzymskich (Jowisza i Minerwy na ścianie frontowej oraz Marsa i Wenus na ogrodowej). Dłuższe ściany podzielono na prostokątne płyciny, w których zawieszono na stiukowych wstęgach ozdoby w kształcie instrumentów muzycznych. Pośrodku dłuższych ścian znajdują się ozdobne kominki (stiuk), w pobliżu narożników - drzwi (troje prowadzi do pokoi, czwarte - na korytarz). W supraportach drzwi umieszczono symboliczne przedstawienia czterech pór roku: wiosny (kosz z kwiatami), lata (snop ściętego zboża), jesieni (winorośl) i zimy (płonący znicz), fasetę i strop ozdobiono sztukateriami z motywami roślinnymi. Dolna część ścian (mniej niż 1 m) malowana jest na brązowo farbą olejną, imitującą boazerię. Stolarka okienna i drzwi są oryginalne, podłoga dębowa współczesna z surowego, niemalowanego dębu.| [Data utworzenia: 22 maja 2013] |
v18010. Sala balowa pałacu w Popowie Starym [wybrane]
|
