Turcja
Artykuły: txT07. Obyczaje sukcesjne sułtanów osmańskich
Przez pierwszych 150 lat rządów kolejni sułtani mordowali swoich braci zaraz po wstąpieniu na tron ("rekordzista" - Mehmed III - kazał zabić w 1595 r. dziewiętnastu). Zwyczaj ten, podyktowany chęcią uniknięcia walki o władzę przez usunięcie konkurentów okazał się mało skuteczny: zdarzało się, gdy po niespodziewanej lub bezdzietnej śmierci sułtana brakowało prawnego następcy, co zazwyczaj doprowadzało do wojny domowej. Wymyślono wię inne "zasady bezpieczeństwa" panującego sułtana: jego męskie rodzeństwo oraz młodszych synów (nieprzewidzianych na spadkobierców tronu) więziono w całkowitym odosobnieniu, aby zapobiec ewentualnym spiskom. Celowi temu służyły m. in. Bliźniacze Pawilony w pałacu Topkapi.
W 1640 r. sułtanem został wychowany w takich warunkach (więziony w klatce) Ibrachim I zwany Szalonym (Deli Ibrahim). "Wsławił się" rozkazem utopienia, pod pozorem spisku, 280 konkubin z haremu. Sam zginął uduszony w 1648 r.
[Data utworzenia: 29 lipca 2008]