Dzień po niezbyt ciekawym biwaczku wstał całkiem przyjemny i cieplusi umilając Roweromaniakowi poszukiwania (niezbyt intensywne) grzybków, których w okolicy okazało się być całkiem sporo, sów (kani) zaś wręcz zatrzęsienie takie, iż niebawem przestał je Roweromaniak zbierać z braku możliwości zabrania ze sobą i przejedzenia nawet przy pomocy rodziny i sąsiadów. Wczesnym popołudniem po odnalezieniu miejsca po rozebranym wigwamie, gdzie w planie było ugotowanie obiadku, uznał Roweromaniak, że lasu ma chilowo dosyć i że pora udać się w stronę domu aby nazajutrz mieć krótszą drogę do pokonania. Mapa pokazała, że wyboru miejsc na nocleg zbyt wielkiego nie ma i po krótkich deliberacjach Roweromaniak zdecydował się poszukać schronienia na łąkach i polach w pobliżu rzeczki Mogilnicy Środkowej, na wschód od Opalenicy, w pobliżu wsi Kozłowo. I znalazł, chociaż pewnym problemem było poszukanie takiego terenu, na którym można by było nie tylko rozbić namiocik, lecz również oprzeć bicykl o jakąś solidną podporę i to w obok namiotu, nie zaś kilometr dalej. Wybrane noclegowisko nie było idealne: widać było latarnie uliczne i samochody na lokalnej szosie, ziemia była pełna nierówności w rodzaju świerzych kretowisk, jednak okazało się znacznie wygodniejsze od zadaszonego i równego biwakowiska z nocy poprzedniej. Wieczorem ruch zamarł nieomal zupełnie więc blachosmrody nie przeszkadzały zbytnio, latarnie były na tyle odległe, że ich światło tylko w niewielkim stopniu rozpraszało mrok, temperatura okazała się być powyżej punktu rosy więc namiocik był rano suchy. Dokuczliwych owadów też nie było i tylko siusiu obudziło Roweromaniaka około szóstej nad ranem.| [Data utworzenia: 20 października 2020] |
t0203. Biwaczek nad Mogilnicą Środkową
|
