Wieś w Ekwadorze leżąca ok. 90 km na pn. od Argentyna, znana z największego ekwadorskiego zespołu poinkaskich ruin, w tym wpisanego na listę unesco fragmentu drogi transandyjskiej zwanego Traktem Królewskim (Qhapac Ńan). Nazwa wsi oznacza w języku keczua inkaski mur.
Największy obszarowo i najważniejszy zabytek poinkaski w Ekwadorze położony ok. 2 km na pn.-zach. od centrum wsi i zajmujący powierzchnię ok. 20 ha. Ruiny zostały odkopane i odrestaurowane przez Misję Archeologiczną Hiszpanii (Misión Arqueológica de Espańa) w latach 1974/75 i są obecnie często odwiedzaną atrakcją turystyczną. Teren ten był zamieszkiwany przez plemię Canari, kóre nazywało swoją siedzibę Hatun Canar. Po opanowaniu tego terenu Inkowie ustanowili w miasto jedną ze swoich siedzib budując obok istniejącej już wcześniej Świątyni Księżyca własną Świątynię Słońca. Rozróżnienie budoli inkaskich od wzniesionych wcześniej przez Canari jest możliwe ze względu na różnice w technice budowy: Canari używali nieobrobionych kamieni niewielkich rozmiarów spajanych zaprawą, Inkowie układali mury bez zaprawy z kamienia pociętego na znormalizowane prostopadłościenne bloczki układane na styk. Charakterystyczne są również NIE PROSTOKĄTNE inkaskie drzwi w kształcie trapezu. Do miasta dochodziło jedno z odgałęzień wpisanego na listę unesco inkaskiego systemu dróg zwanego Traktem Królewskim (Qhapac Ńan).| [Data utworzenia: 26 maja 2023] |
mxD19. Ingapirca [wszystko]
|
