Puszcza Zielonka
m2555. Pawłowo Skockie
Wieś ok. 3 km na zach. od Kiszkowa, 7 km na pd.-wsch. od Skoków. W dokumentach występuje od początku XIV w. Osadnictwo istniało na tym terenie znacznie wcześniej, o czym świadczą znalezione w Pawłowie dwa młoty granitowe (dokładniej: sjenitowe) z okresu przedhistorycznego.
Pierwszym znanym dziedzicem był komes Dobrogost, wymieniony wśród osób przebywających w Poznaniu w otoczeniu Henryka, księcia śląskiego w roku 1307. Średniowieczne losy Pawłowa związane były, poprzez częstych wspólnych dziedziców, z dziejami sąsiedniego Dzwonowa, wówczas osady o charakterze miejskim. Nazwa wsi pojawia się w dokumentach sądowych z 1348 r., kiedy to arcybiskup gnieźnieński Jarosław sądząc spór dziedzica Dzwonowa z proboszczem z Dąbrówki Kościelnej przyznał temuż dwa łany we wsi Pawłowo. W wiekach XVI i XVII wieś była własnością Rogalińskich, w XVIII Prusimskich, później Miączyńskich. Pod koniec XIX w. Władysław Miączyński sprzedał część majątku Niemcom na cele kolonizacyjne. Od początku XX w. właścicielem folwarku był Zygmunt Chłapowski. W skład majątku wchodziły: Stawiany, Pawłowo Skockie, Młynki, Ignacewo i Jabłkowo. Istniała tutaj gorzelnia, cegielnia i suszarnia. W czasie okupacji majątek przejął Niemiec Brandt z Kuszewa a później Miler z Wieli. Po wojnie połowę folwarku rozparcelowano a z drugiej utworzono PGR.
[Data utworzenia: 02 lutego 2010]


Powiązania 
Adm.: gmina Skoki, powiat wągrowiecki, województwo wielkopolskie.
Trasy Rw: Gn-4, Z-6-8.
Mapa: [WZKart] 63a (30-48).
Literatura: DiP str. 267, PZ str. 62.