Poznań
m1424. Sołacz
Niegdyś podpoznańska osada młynarska, od pocz. XX w. willowa dzielnica Poznania położona na pn.-zach. od centrum. W Roweromaniaku rejon ograniczony od wsch. ul. Puławskiego i Obornicką, od. pn. ul. Szydłowską, od zach. ul. Witosa i Niestachowską oraz od pn. torami kolejowymi. Część historycznego Sołacza z Ogrodem Dendrologicznym AR należy do rejonu Golęcin.
Nazwa Sołacz znana jest końca XIV w., gdy używana była do określenia osady (później wsi) młynarskiej istniejącej nad Bogdanką. W 1598 r. wieś kupiło miasto, od miasta zaś bankier Elias Baruch - autor pomysłu budowy na Sołaczu podmiejskiej dzielnicy willowej. Projekt Barucha, chociaż odpowiadający zamysłom Komisji Kolonizacyjnej - właściciela części gruntów - został zrealizowany dopiero po odkupieniu niektórych terenów przez miasto, włączeniu w 1908 r. Sołacza w jego granice i obietnicy pokrycia przez magistrat części kosztów (budowa infrastruktury i założenie parku). Wykonanie projektu zlecono Josephowi Stübbenowi. Pierwotnie przewidywał on zagospodarowanie znacznie większej powierzchni, został jednak ograniczony przez budowę zespołu koszarowego przy dzisiejszej ul. Wojska Polskiego (obecnie teren Uniwersytetu Rolniczego).
[Data utworzenia: 03 stycznia 2009]


Powiązania 
Literatura: PPZ str. 265.