![]()
Miejscowości/Rejony: m1115. Skórzewo
Wieś przylegająca do zach. granic Poznania kościół, park podworski, cmentarz, szkoła podstawowa i gimnazjum. Miejscowość znana już od XIV w., kiedy to była własnością rodu Drogosławiców. W XV w. należała do Skórzewskich, później do Zakrzewskich, Chłapowskich, Waligórskich, a po I wojnie światowej do Obrębowiczów. Tutejszy proboszcz z lat 1910-29 - ks. Stanisław Kozierowski - był jednym z założycieli Uniwersytetu Poznańskiego.
Zespół kościoła parafialnego w Skórzewie
W skład zespołu wchodzą: kościół, cmentarz i murowane z kamienia ogrodzenie.
Kościół św. Marcina i św. Wincentego Diakona i Męczennika w Skórzewie
Parafia w Skórzewie erygowana w roku 1306 wyodrębniona została z parafii św. Marcina w Poznaniu. W XIV w. należała do dekanatu stęszewskiego, od 1959 należy do dekanatu poznańskiego. Pierwszy kościół był fundowany ok. roku 1300, następny został wybudowany w 2. poł XV w. i otrzymał przy konsekracji drugi tytuł (obok św. Marcina), a mianowicie św. Wincentego Diakona i Męczennika. W XVII Grotowie wznieśli nowy murowany kościół późnogotycki, jednonawowy, który już w XIX w. zaczął się chylić ku upadkowi. Długoletnie spory z patronami o wybudowanie nowej świątyni zakończyły się po zakończeniu I wojny światowej. Ks. Stanisław Dołęga-Kozierowski, proboszcz skórzewski (1910-29) rozebrał walący się kościół i postawił w latach 1927-29 nowy, 45 m długi i przeszło 20 szeroki, z wieżą o wysokości 45 m, wg projektu architekta Mariana Andrzejewskiego z Poznania. W czasie okupacji kościół był zamieniony na magazyn wojskowy. Po wojnie został odremontowany, wyposażony w sprzęt i organy. Konsekrował go 27. września 1953 ks. biskup Franciszek Jedwabski, sufragan poznański. Główny ołtarz, wykonany w roku 1775 z czarnego dębu, pochodzi z kościoła w Woźnikach. W latach 70. [ub. w.] kościół otrzymał ogrzewanie, został też zradiofonizowany, a prezbiterium przystosowano do wymogów odnowy liturgicznej Soboru Watykańskiego II. W 1976 kościół otrzymuje pierwszą polichromię. W 1979, zainstalowano automatykę do obsługi dzwonów; jeden z nich z napisem "orex gloriae veni cum pace" pochodzi z roku 1543.
Przy kościele znajdują się pozostałości cmentarza, a cały teren ogrodzony jest kamiennym murem z żeliwną bramą i furtką.
Cmentarz przykościelny w Skórzewie
Zadbane pozostałości dawnego cmentarza parafialnego, otaczające kościół, z zachowanymi XIX w. nagrobkami oraz współczesnymi pochówkami skórzewskich proboszczów.
Ogrodzenie kościoła parafialnego w Skórzewie
Murowane z kamienia z żelazną kutą bramą i furtką, otaczające kościół wraz z cmentarzem, pochodzące z pocz. XX w. (starsze od kościoła - na wykutym w kamieniu ogrodzenia rysunku podano datę 1912). Wejście na teren świątyni prowadzi po kilku stopniach w górę.
Kościół św. Marcina i św. Wincentego Diakona i Męczennika w Skórzewie
Parafia w Skórzewie erygowana w roku 1306 wyodrębniona została z parafii św. Marcina w Poznaniu. W XIV w. należała do dekanatu stęszewskiego, od 1959 należy do dekanatu poznańskiego. Pierwszy kościół był fundowany ok. roku 1300, następny został wybudowany w 2. poł XV w. i otrzymał przy konsekracji drugi tytuł (obok św. Marcina), a mianowicie św. Wincentego Diakona i Męczennika. W XVII Grotowie wznieśli nowy murowany kościół późnogotycki, jednonawowy, który już w XIX w. zaczął się chylić ku upadkowi. Długoletnie spory z patronami o wybudowanie nowej świątyni zakończyły się po zakończeniu I wojny światowej. Ks. Stanisław Dołęga-Kozierowski, proboszcz skórzewski (1910-29) rozebrał walący się kościół i postawił w latach 1927-29 nowy, 45 m długi i przeszło 20 szeroki, z wieżą o wysokości 45 m, wg projektu architekta Mariana Andrzejewskiego z Poznania. W czasie okupacji kościół był zamieniony na magazyn wojskowy. Po wojnie został odremontowany, wyposażony w sprzęt i organy. Konsekrował go 27. września 1953 ks. biskup Franciszek Jedwabski, sufragan poznański. Główny ołtarz, wykonany w roku 1775 z czarnego dębu, pochodzi z kościoła w Woźnikach. W latach 70. [ub. w.] kościół otrzymał ogrzewanie, został też zradiofonizowany, a prezbiterium przystosowano do wymogów odnowy liturgicznej Soboru Watykańskiego II. W 1976 kościół otrzymuje pierwszą polichromię. W 1979, zainstalowano automatykę do obsługi dzwonów; jeden z nich z napisem "orex gloriae veni cum pace" pochodzi z roku 1543.
Przy kościele znajdują się pozostałości cmentarza, a cały teren ogrodzony jest kamiennym murem z żeliwną bramą i furtką.
Cmentarz przykościelny w Skórzewie
Zadbane pozostałości dawnego cmentarza parafialnego, otaczające kościół, z zachowanymi XIX w. nagrobkami oraz współczesnymi pochówkami skórzewskich proboszczów.
Ogrodzenie kościoła parafialnego w Skórzewie
Murowane z kamienia z żelazną kutą bramą i furtką, otaczające kościół wraz z cmentarzem, pochodzące z pocz. XX w. (starsze od kościoła - na wykutym w kamieniu ogrodzenia rysunku podano datę 1912). Wejście na teren świątyni prowadzi po kilku stopniach w górę.
| [Data utworzenia: brak informacji] |
| m11150. Skórzewo [wybrane] |
Powiązania
Adm.: gmina Dopiewo, powiat poznański, województwo wielkopolskie.
Zobacz: Zdjęcia Skórzewa: [wszystko], [wybrane] i [pozostałe], zespół kościoła parafialnego: kościół [z zewnątrz] i [wnętrze], cmentarz przykościelny, ogrodzenie, cmentarz parafialny oraz kaplica cmentarna.
Mapa: [WZKart] 62b (08-20).
Link zewn.: Wikipedia.
Literatura: AZA str. 241, Lit. 9.8. str. 27.
