Miasto ok. 9 km na pn.-wsch. od Leszna. Prawa miejskie uzyskało w roku 1370 z nadania właściciela, kasztelana santockiego Wojsława Borka z Gryżyny. Do pocz. XVI w. własność Borków, w XVI w. Górków, później przechodziła kolejno w ręce Czarnkowskich (1592 do 1601), Przyjemskich, Opalińskich (od 1653), Skoroszewskich (od 1744). Od końca XVIII w. w rękach niemieckich, początkowo rodziny von Paschke, później von Heldorf a od końca XIX w. do II wojny światowej von Heydebrandtów. W mieście zachował się późnogotycki kościół św. Trójcy, zespół klasztorny franciszkanów z barokowym kościołem klasztornym oraz zamek Borków - obecnie szpital rehabilitacyjny dla dzieci. Na morenowym wzniesieniu w zach. części miasteczka stoją trzy wiatraki - koźlaki (najstarszy z 1761 r.; niegdyś było ich kilkanaście). Przy wiatrakach rozegrała się podczas Powstania Wielkopolskiego zwycięska potyczka z Niemcami zwana Bitwą pod wiatrakami, upamiętniona pomnikiem stojącym przy szosie leszczyńskiej, naprzeciwko koźlaków.
[Data utworzenia: 22 września 2008]
Powiązania  Adm.: gmina Osieczna, powiat leszczyński, województwo wielkopolskie. Mapa: [WZKart] 82b (54-14). Literatura:DiP str. 255, 155 str. 133, AZA str. 227.