Miasto ok. 8 km na pd.-zach. od Pniew, wzmiankowane w 1406 r. jako wieś Wojszno (wieś Wojsława - Wojszy). Prawa miejskie od 1414 r. W 1419 r. wojewoda poznański Sędziwój Ostroróg przeniósł miasto na nowe miejsce i nazwał je Lwowem, co znacznie później zmieniono na Lwówek dla uniknięcia pomyłek z Lwowem na Ukrainie. W średniowieczu znane z handlu zbożem i jarmarków końskich. Zniszczone podczas najazdu szwedzkiego w1656 r. nigdy nie odzyskało dawnego znaczenia. W mieście zachował się gotycki kościół parafialny, barokowy kościół cmentarny, częściowo zniszczony kościół ewangelicki oraz barokowy pałac, park krajobrazowy i rynek z zabudową datowaną częściowo na XVIII/XIX w. Na terenie dzisiejszego miasta odkryto cmentarzysko kultury wielbarskiej - ślad po osadnictwie z czasów rzymskich.
Kościół Wniebowzięcia NPM, św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty we Lwówku
Kościół we Lwówku powstał w II poł. XV w., rozbudowany w I. poł XVI w. Jest gotycki, orientowany, halowy, czteronawowy (z krótszą nawą północną), z obszerną kruchtą od południa. Murowany z cegły, nietynkowany, kryty sklepieniami krzyżowym w nawie głównej i prezbiterium oraz gwiaździstym w nawach bocznych, kruchcie, kaplicy i zakrystii. Wyposażenie wnętrza późnobarokowe z końca XVIII w. W ołtarzu głównym obraz Wniebowzięcia NMP (Władysław Simon, 1860 r) oraz rzeźby św. Jana Ewangelisty i św. Jana Chrzciciela oraz dwóch proroków i Św. Trójcy. Na tabernakulum rzeźby Aarona i Melchizedecha. Z 5 ołtarzy bocznych najbardziej okazały, architektoniczny, zawiera XVII-wieczny obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Polichromie we wnętrzu są pędzla Henryka Nositza-Jackowskiego i pochodzą z roku 1929. Na zewnątrz, przy południowej kruchcie, kamienna rzeźba MB Niepokalanej (1880-90, na nowszym cokole). Nieco na pn. od kościoła znajduje się kaplica św. Józefa (osobny budynek). Obok kościoła murowana plebania z lat dwudziestych ub. w.
Kościół Świętego Krzyża we Lwówku
Barokowy z ok. 1780, murowany z cegły na planie krzyża greckiego, nakryty kopułą z latarnią. Sklepienie kopuły zdobi XVIII-wieczna polichromia ze sceną znalezienia Krzyża Św. Wyposażenie wnętrza pochodzi w większości z okresu budowy kościoła. Składają się na nie:
późnobarokowy ołtarz główny z rzeźbami Matki Boskiej Bolesnej i św. Jana Ewangelisty po bokach oraz Boga Ojca w zwieńczeniu, z małym krucyfiksem o cechach ludowych w polu środkowym;
dwa rokokowe ołtarze boczne oraz
klasycystyczna ambona w kształcie łodzi i
prospekt organowy w tym samym stylu. Świątynia pełni obecnie funkcję kościoła cmentarnego.