Szamotuły i okolice / Szamotuły
Kościoły: k2016. Zespół klasztorny reformatów w Szamotułach
Barokowy z 4 ćw. XVII w. . W skład zespołu wchodzą: kościół, klasztor, ogrodzenie z bramą oraz podwórze - dawny ogród klasztorny.

Kościół Świętego Krzyża w Szamotułach (pofranciszkański)
Barokowa świątynia powstała w 3 ćw. XVII w. jako kościół klasztorny nowozałożonego zgromadzenia franciszkanów reformatów; konsekrowany w 1682. Jest jednonawowy z dwuspadowym dachem krytym dachówką i wieżyczką na sygnaturkę w jego zwieńczeniu, zdobioną baniastym chełmem. Wnętrze nakryte sklepieniem kolebkowym z lunetami, zdobione polichromią z końca lat 80-tych ub. w. Wyposażenie jednolite rokokowe z 1759, autorstwa snycerza Józefa Eglauera, na które składa się (m. in.) osiem ołtarzy. W ołtarzu głównym krucyfiks, rzeźby MB Bolesnej, Jana Chrzciciela i dwóch zakonników w piętrze centralnym oraz Boga Ojca, Ducha Św. i aniołów w zwieńczeniu. Do wsch. strony nawy przylega ośmiokątna kaplica kryta kopułą z latarnią. Fasada wejściowa (północna) podzielona jest na pola czterema pilastrami; w niszach obok okna (współczesne) figury św. Piotra i sw. Pawła. Od wsch. kościół wzmocniony jest szkarpami.

Kaplica przy kościele poreformackim w Szamotułach
Barokowa z 4 ćw. XVII w. , ośmiokątna w kształcie, kryta ośmiodzielną kopułą z latarnią, dostawiona do wsch. sciany kościoła. W polach kopuły malowidła Adama Swacha z XVII w., przedstawiające sceny z życia św. Antoniego. W ołtarzu głównym kaplicy współczesna kopia obrazu MB Częstochowskiej, w ołtarzach bocznych XVII-wieczne przedstawienia św. Antniego, św. Weroniki, św. Jana Nepomucena i św. Barbary.

Figurka MB w ścianie kościoła reformatów w Szamotułach
Figurka umieszczona w niszy pd. ściany kościoła reformatów (Świętego Krzyża), zapewne w miejscu dawnego wejścia do świątyni; od ulicy Franciszkańskiej prowadzą do niej umożliwiające łatwy dostęp schodki.

Klasztor reformatów w Szamotułach
Barokowy z 4 ćw. XVII w. , przylegający od zach. do kościoła Świętego Krzyża. Przy budowie klasztoru wykorzystano mury dawnego zamku Świdwów szamotulskich. Franciszkanów reformatów sprowadził do Szamotuł w 1675 r. Jan Korzbok Łądzki, właściel miasta. Po kasacie klasztoru (1831) budynki klasztorne przeszły na własność państwa pruskiego, pełniąc w następnych wiekach różnorodne funkcje: magazynowe, wojskowe, mieszkalne, biurowe, a nawet szkolne; obecnie mocno zniszczone, w trakcie remontu[1].
Kompleks budynków klasztoru ma kształt prostokąta. Zbudowany jest wokół otoczonego krużankami wirydarza. Krużganek wschodni, przylegający do kościoła, zamieniono w 1990 r na kaplicę św. Maksymiliana. Od pn. do klasztoru przylega obszerne podwórze, będące niegdyś (zapewne) klasztornym ogrodem. Podwórze ogrodzone jest otynkowanym, ceglanym murem z żelazną bramą w jego pn. części. Przy ulicy, w pobliżu bramy dwa pomniki: Wacława z Szamotuł i Powstańców Wielkopolskich.

[Data utworzenia: 15 listopada 2013]


k20160. Zespół klasztorny reformatów w Szamotułach [wybrane]

Przypisy:
[1] Informacja za stroną miasta i gminy, listopad 2013.

Powiązania 

Adres: ul. Dworcowa.
Zobacz: Zdjęcia zespołu klasztornego reformatów: [wszystko], [wybrane], klasztor, brama kościół: ([wszystko], [wybrane], [z zewnątrz], [wnętrze], figurka MB i dzwonnica) oraz [pozostałe].
Literatura: AZA str. 117, Lit. 2.16. str. 34, Lit. 2.17. str. 26, Lit. 9.8. str. 217.
Rejestr zab.: 2456/A z dnia 21/12/1932, 1090/A z dnia 27/04/1970.
Położenie GPS: 52.608423,16.581062.