Szamotuły i okolice / Pniewy
k2002. Kościół św. Wawrzyńca w Pniewach
Pierwotnie późnogotycki z przełomu XV-XVI w., murowany z cegły, przebudowany (odbudowany?) w stylu barokowym, być może po jednym z pożarów miasta. Najstarszą jego częścią jest kruchta dobudowana do dawngo kościoła gotyckiego na przełomie XVI i XVII stulecia, przylegająca do nawy południowej, na wysokości przęsła wschodniego i zwieńczona późnorenesansowym szczytem. Nad zachodnim przęsłem nawy pięciopiętrowa wieża, od strony pn.-zach. dobudowana zakrystia. Przy kościele plebania oraz niewielki cmentarz, od ulicy mur z barokową dzwonnicą.
Z dawnego wyposażenia zachowała się kamienna chrzcielnica, znajdująca się obecnie w kruchcie, późnogotycka, pochodząca jak się wydaje z końca XV lub początków następnego stulecia. Zachowane również zabytkowe dzwony z 1541, 1558 i 1602 zrabowali hitlerowcy.
W ołtarzu głównym (konsekrowanym 2 grudnia 1951 r.) znajduje się obraz będący kopią Rubensowskiego dzieła Męczeństwo św. Wawrzyńca z pinakoteki w Monachium. Tamże drewniane rzeźby św. Jana i drugiej postaci (nie zidentyfikowanej). W prezbiterium jest też drugi ołtarz z postaciami aniołów i rzeźbą przedstawiającą św. Jana Nepomucena. W nawach bocznych trzy ołtarze rokokowe z obrazami Matki Bożej z Dzieciątkiem i św. Barbary (powstałymi w XVII lub XVIII w.) oraz czwarty, nowszy, z obrazem Chrystusa. Ambona rokokowa, zwieńczona baldachimem, wzbogaconym draperiami i podtrzymywanym przez postacie ewangelistów. Renesansowy kielich mszalny z 1664 r. Witraże z lat 1982/83, polichromie (zapewne z przedwojennej rozbudowy kościoła) kilkukrotnie odnawiane, uzupełnione w 1985 o wizerunki: bł. Urszuli i Teresy Ledóchowskich oraz św. Maksymiliana Kolbe; kamienna posadzka w prezbiterium - z 1983.
Parafia istniała w Pniewach zapewne już w wieku XII, kościół (drewniany) był wzmiankowany w dokumencie w 1405.
[Data utworzenia: 08 września 2009]

 
k2002. Kościół św. Wawrzyńca w Pniewach [wszystko]

Powiązania 
Zobacz: Wszystkie zdjęcia tej serii.
Literatura: AZA str. 230.