Indeks zoologiczny: izo1C. Łabędź czarny (Cygnus atratus)
Duży ptak wodny z rodziny kaczkowatych pochodzący z Australii i Tasmanii, gdzie jest szeroko spotykany. Lubi wody spokojne bez wartkiego nurtu i wysokiej fali, zarówno słodkie, jak też słone. Gatunek został introdukowany w Nowej Zelandii (zastąpił podobne ptaki wytępione wcześniej przez Maorysów) i Europie - w Holandii istnieje samodzielnie utrzymująca się populacja łabędzi czarnych. W Poznaniu łabędzia czarnego można oglądać w starym zoo[1].
Łabędź czarny ma upierzenie w większości czarne, z pasem białych lotek na krawędzi skrzydeł, wyraźnie widocznych w locie. Ma długą szyję i jaskrawoczerwony dziób z białym końcem. Nogi są ciemnoszare. Samce są nieco większe od samic i mają dłuższy, prostszy dziób. Młode ptaki są ciemnobrązowe, mają pióra jasno obrzeżone co sprawia, ze wydają się jasnobeżowe. Ptaki te podczas pierzenia gubią wszystkie lotki jednocześnie i nie mogą przez około 4–5 tygodni latać. Dłogość ciała łąbędzia czarnego wynosi ok. 110–140 cm (mniej więcej połowa przypada na głowę i szyję); rozpiętość skrzydeł 160–205 cm, a masa dochodzi do 7 kg (samiec) i 4–5 kg (samica).
[Data utworzenia: 12 czerwca 2021]


izo1C. Łabędź czarny (Cygnus atratus) [wszystko]

Przypisy:
[1] W poznańskim starym zoo zamieszkała rodzina czarnych łabędzi (dwie samice i samiec) w roku 2012. W 2016 siedem sztuk (samiec, samica i pięcioro piskląt) zostało otrutych przez nieznanych sprawców. Obecnie (czerwiec 2021) w zoo mieszka jeden czarny łabędź.

Powiązania 

Zobacz: Zdjęcia łabędzi czarnych z poznańskiego starego zoo: [wszystko], 2012 oraz 2021.
Link zewn.: Wikipedia.