Indeks nazwisk: iNa34. Stanisław Taczak (1874-1960)
Generał, pierwszy dowódca Powstania Wielkopolskiego (w stopniu kapitana), uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Urodzony 8. kwietnia 1874 w Mieszkowie koło JarociNa w rodzinie mieszczańskiej, zmarły 2. marca 1960 r. w Malborku. Inżynier górnik, zasadniczą służbę wojskową odbył w armii niemieckiej. Przeniesiony do rezerwy w 1899, awansowany na stopień porucznika w 1913. Do służby powołany ponownie podczas I wojny światowej dosłużył się stopnia kapitana. Od grudnia 1916 w Legionach Polskich (utworzonych przez Niemców), od kwietnia 1917 w Polskiej Sile Zbrojnej (również niemieckiej), od 15 listopada 1918 w Wojsku Polskim. 28 grudnia 1918 powołany został przez Naczelną Radę Ludową na komendanta powstania wielkopolskiego (jako najwyższy stopniem czynny żołnierz przebywający w Poznaniu); zdał dowództwo 16 stycznia 1919 generałowi J. Dowbor-Muśnickiemu. W roku 1920 brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej pełniąc funkcję dowódcy 34 Brygady Piechoty. W 1923 r. awansowany do stopnia gen. brygady, od 1930 r. w stanie spoczynku. We wrześniu 1939 dostał się do niewoli niemieckiej, w której spędził całą II wojnę światową. Po jej zakończeniu do 1946 r. przebywał we Francji, skąd powrócił do kraju i zamieszkał w Malborku. Pochowany został w Malborku; później jego prochy przeniesiono na Cmentarz Zasłużonych Wielkopolan w Poznaniu.
[Data utworzenia: 27 grudnia 2008]


Powiązania 
Link zewn.: Wikipedia.