Neogotycki zameczek z lat 1824-25, wzniesiony i (zapewne) zaprojektowny przez Tytusa Działyńskiego w prezencie ślubnym dla siostry Klaudyny i jej męża, Bernarda Potockiego. Był pierwszą w Wielkopolsce budowlą romatyczną stylizowaną na gotycki zamek obronny. Jest podpiwniczony, dwupiętrowy, z wieżą zwieńczoną krenelażem, był przystosowany do całorocznego pobytu (zachowały się m. in. skryte w ścianach wieży przewody kominowe). Potoccy korzystali z daru krótko - po upadku powstania listopadowego wyemigrowali z Polski (Klaudyna wkrótce zmarła w Genewie). Zameczek został zniszczony ogniem artyleryjskim w 1848 r. (Wiosna Ludów) przez wojska pruskie, których dowództwo podejrzewało, że korzystają z niego powstańcy. Nigdy nie został odbudowany ani rozebrany do końca; do dziś na wyspie wznoszą się jego ruiny. Po zniszczeniu zamku wyspa zarosła lasem, jednak położona blisko brzegu ruina jest dość dobrze widoczna z plaży przy grajzerówce.| [Data utworzenia: 19 lutego 2010] |
d2302. Zamek Klaudyny Potockiej na wyspie Zamkowej
|
