Pierwsza w Wielkopolsce rezydencja klasycystyczna, będąca wzorem dla wielu późniejszych pałaców wzniesionych w tym stylu. Jej budowę rozpoczęto w latach 1786-88 dla Katarzyny z Raczyńskich Radolińskiej a ukończono na polecenie jej córki Wirydianny Kwileckiej w roku 1804. Pałac zaprojektował Christian Kamsetzer. W fasadzie północnej znajduje się joński portyk z napisem Sobie, Swoim, Przyjaźni, Czasowi. Oryginalne wnętrza (posadzki, sztukaterie, malowidła i stolarka) zachowały się w niewielkiej części. Główną oś założenia pałacowego wyznacza 333-metrowa aleja kasztanowo-lipowa. Na terenie pałacowym zachowały się dwie zabytkowe oficyny. Park pałacowy (położony w większości już za ogrodzeniem pałacu) jest najstarszym w Wielkopolsce parkiem krajobrazowym utworzonym na terenie leśnym. Obecnie (2011) pałac jest wyremontowany i stanowi własność prywatną, park natomiast jest zaniedbany[1]. Pałac wygląda na opuszczony i nie jest dostępny do zwiedzania.| [Data utworzenia: 23 lipca 2011] |
Przypisy:
[1] Główna, leśna część parku położona poza ogrodzeniem pałacu jest zupełnie zdziczała.
Powiązania
Link zewn.: Region Wielkopolska - Sierniki.
Literatura: DiP str. 339, AZA str. 117, Lit. 2.12. str. 236, Lit. 9.2. str. 133.
Rejestr zab.: kl.IV-73/116/55 z dnia 17/09/1955.